Drzwi przesuwne
Aby zawiesić drzwi na ścianie wystarczy zamontować na niej prowadnicę. Jeśli dołoży się do tego ruszt i płytę gipsowo- -kartonową, drzwi po otwarciu będą niewidoczne.
Schowanie konstrukcji i skrzydła drzwi przesuwnych wewnątrz
murowanej ściany jest trudne i pracochłonne. Dużo prostszy sposób
to przymocowanie całej konstrukcji do murowanej ścianki działowej i
przykrycie jej ścianką osłonową z płyt gipsowo-kartonowych.
Drzwi przesuwne stosuje się zazwyczaj wtedy, gdy szerokość otworu
przekracza wymiary typowych skrzydeł drzwiowych (powyżej 90 cm),
lub gdy zwykłe drzwi utrudniają aranżację pomieszczenia. Często
okazują się potrzebne, gdy chcemy połączyć dwa pomieszczenia w domu
(np. salon z gabinetem), a równocześnie zapewnić sobie możliwość
ich odseparowania.
Jak porusza się skrzydło
Większość drzwi przesuwnych to systemy z górną szyną
nośną, do której na wózkach podwieszone są skrzydła. Skrzydło
takich drzwi nie styka się z podłogą, można więc ją dowolnie
wykończyć.
Drzwi przesuwne mogą być zamykane:
- jednostronnie - i takie są jedynym możliwym rozwiązaniem, gdy miejsce na wsuwanie skrzydła jest tylko po jednej stronie otworu (na przykład gdy z drugiej znajduje się już narożnik pomieszczenia lub inna przeszkoda (w1a). Drzwi jednostronne mogą być pojedyncze albo dwuskrzydłowe rozsuwane teleskopowo (w1b), co wymaga zamontowania szyny dwutorowej;
- dwustronnie - jeśli po obu stronach otworu jest dość miejsca na wsuwanie skrzydeł (w1c).
Na ścianie czy w ścianie?
Drzwi przesuwne można montować na dwa sposoby:
- z szyną zamocowaną na wierzchu ściany - takie rozwiązanie ma dwa minusy: po pierwsze - drzwi zamontowane na zewnątrz nie pozwolą na ustawienie w ich pobliżu mebli, po drugie - niezależnie od tego, czy są otwarte czy zamknięte, zawsze będą widoczne.
- z szyną wpuszczoną w ścianę - wygodniejsze i po zamknięciu niewidoczne (odsunięte skrzydło znika w ścianie).
Co wchodzi w skład zestawu
Producenci oferują gotowe zestawy elementów,
umożliwiające zainstalowanie drzwi o różnym ciężarze i szerokości.
W skład takich zestawów wchodzą:
- szyny - najczęściej ze stopów aluminium, jedno- lub dwutorowe. Mocuje się je do ściany bezpośrednio albo za pomocą uchwytów kątowych. Od przekroju i sztywności profilu użytego na szynę zależy dopuszczalna waga skrzydła;
- wózki - umożliwiają przesuwanie skrzydła po szynie; każde skrzydło mocowane jest do dwóch wózków za pomocą regulowanych uchwytów. Wózki mogą mieć konstrukcję rolkową (łożyskowane koła z tworzywa) lub kulkową. Wózki o konstrukcji kulkowej stosuje się do cięższych skrzydeł;
- skrzydła - monolityczne, np. z laminowanej płyty wiórowej albo o konstrukcji ramowej, z wypełnieniem z kasetonów drewnianych, płyty lakierowanej czy lustra. Niektórzy producenci oferują takie wykończenie skrzydeł, żeby drzwi po zamknięciu nie różniły się od powierzchni ściany. Na krawędziach skrzydeł mocowane są elastyczne nakładki, ograniczające hałas przy zamykaniu oraz zapobiegające przytrzaśnięciu palców;
- ograniczniki wychylenia oraz otwarcia. Pierwsze, mocowane w podłodze, nazywane też prowadnikami, utrzymują skrzydło w pozycji pionowej. Mogą "prowadzić" je po krawędziach bocznych lub w szczelinie wyciętej pod spodem skrzydła (w3b). Drugie, czyli ograniczniki otwarcia, zapewniają łagodne wyhamowanie skrzydła przy końcu otwierania oraz ułatwiają ich zamykanie dzięki sprężynom wypychającym (aby otworzyć skrzydło, nie trzeba go ciągnąć, ale delikatnie nacisnąć - a wysunie się samo).
Montaż prowadnicy
Prowadnica powinna być dwa razy dłuższa od szerokości
skrzydła (lub równa poczwórnej szerokości drzwi, jeśli są one
dwuskrzydłowe i będą rozsuwać się w obie strony); dobrze, jeśli
zostawi się dodatkowo kilkucentymetrowy zapas. Prowadnicę mocuje
się do ściany na wysokości do 10-15 cm nad nadprożem otworu.
Zależnie od systemu przykręca się ją do muru bezpośrednio lub za
pomocą uchwytów z regulacją położenia szyny. To drugie rozwiązanie
jest lepsze, gdyż pozwala na precyzyjne wypoziomowanie
prowadnicy.
Uwaga! Prowadnica musi być zamocowana do ściany bardzo mocno, gdyż
obciążenia dynamiczne przy zamykaniu (drgania, uderzenia) mogą
powodować jej obluzowanie.
Na szynie instaluje się wózki, a następnie przykręca skrzydło. Na
podłodze - poza obrysem otworu - instaluje się ograniczniki
wychylenia. Ustala się również miejsce, w którym przykręcone będą
ograniczniki otwarcia. Po wyregulowaniu położenia skrzydeł i
sprawdzeniu funkcjonowania drzwi można przystąpić do wykonania
ścianki osłonowej.
Uwaga! Wszelkie połączenia i regulacje muszą być dobrze dokręcone
przed wykonaniem ścianki osłonowej. Później dostęp do elementów
będzie utrudniony lub wręcz niemożliwy.
Ścianka osłonowa
Ściankę osłonową wykonuje się jako konstrukcję
szkieletową, z profili stalowych, i pokrywa płytami
gipsowo-kartonowymi (w5a). Ze względów estetycznych ściankę tę
buduje się najczęściej na całej długości ściany (w5b, c),
niezależnie od szerokości potrzebnej do schowania drzwi. Profile
słupków osadza się w profilu podłogowym i sufitowym w odstępach co
60 cm. Na krawędzi otworu powinny być zamontowane sztywniejsze
profile ościeżnicowe.
Szerokość przerwy między ścianką osłonową a murem powinna
odpowiadać szerokości szyny, powiększonej o luz potrzebny do
zamocowania szczotek uszczelniających; najczęściej wynosi ona ok. 5
cm. Na tak przygotowanym ruszcie mocuje się płyty
gipsowo-kartonowe, szpachluje połączenia i wykańcza podobnie jak
pozostałe ściany w pomieszczeniu.
Uwaga! Niektórzy producenci oferują gotowe systemy zabudowy ścianek
osłonowych, łącznie z kasetą, w której chować się będą drzwi. To
wygodne rozwiązanie, gdyż wszystkie elementy potrzebne do
zbudowania rusztu i ścianki osłonowej kupuje się w komplecie.